Apartament Emily

- ja nie lubię tamtych sportów. Może jestem jakiś inny - wzruszył ramionami.
- Nie wiem - roześmiał się. - Zawsze chciałaś być modelką, czy tak po prostu wyszło? - zapytał z zaciekawieniem.

- W sumie to zawsze chciałam być lekarzem. Ale kiedyś przypadkowo z koleżanką wstąpiłyśmy do agencji i tak zostało -rozłożyła ręce.
- Teraz jest za późno na zmiany

- Nigdy nie jest za późno. Jesteś młoda, możesz spokojnie na studia iść. Jakiekolwiek - powiedział szczerze. - Zawsze jest jakaś furtka i drugie wyjście. To, ze jesteś modelką, nie znaczy, że ten zawód cię ogranicza. Nie musisz robić jednego. Możesz spróbować się sprawdzić w czymś innym.

- Czasem o tym myślę. Ale tu mam przynajmniej pewną pewność że mam co robić. A po studiach nie zawsze znajdę pracę, taką która by mi odpowiadała - spojrzała na niego z lekkim uśmiechem

- Dlatego trzeba szukać czegoś z przyszłością - zauważył. - ja sam czasem się martwię, że mogę mieć pecha i ciężka kontuzja pozbawi mnie możliwości pracy. Ale jeśli szybko odniosę sukces, mogę sobie przyszłość zabezpieczyć już teraz.

- Tak, u was to wszystko zależy od sezonu i kontuzji - westchnęła.
- Nauczysz mnie grać w piłkę? - zaśmiała się i upiła znów łyka za szklanki

- Jeśli naprawdę chcesz, to czemu nie - uśmiechnął się.
- Po treningach możemy zostawać jeszcze na stadionie, więc jakbyś chciała kiedyś przyjść do po prostu daj znać. Załatwię ci wejście.

- Jak chcesz jakieś ładne ciuszki to zadzwoń. Załatwię Ci coś - zaśmiała się i podrapała po czole.

- Jakoś nie lubię się stroić - odparł. - Nawet wbijanie się w garniak jakoś nie bardzo mi pasuje. Ale czasem trzeba. Moze jednak mi się coś przyda... Jak mnie dorwie ta cała Morgan Firth to pewnie byłoby lepiej się jakoś pokazać z lepszej strony. Znasz ją?

- Tak. Pracuję dla jej gazety. Nie jest taka zła przy bliższym poznaniu - opwiedziała tłumiąc wybuch śmiechu

- Taka zła? - uniósł brwi. - Czyli jednak mam się bać?

- Tylko jak jej za skóre zaleziesz to nie ma odwrotu - roześmiała się.
- Więc uważaje lepiej

- Naprawdę jest taka? Wygląda na całkiem miłą kobietkę - powiedział z namysłem. - Chociaż w jej oczach czai się coś dziwnego. Jakby miała zamiar wszystkich lepszych facetów rozebrać wzrokiem Razz

Roześmiała się i nie mogła się powstrzymać.
- Przepraszam - zaśmiała się.
- Tak, kiedyś przyadkiem natknęła się jak w biurze no wiesz...z naszym fotografem

- Naprawdę? - zrobiła bardzo zaskoczoną minę - O.o
- Zaczynam się bać. I to tak... poważnie - powiedział absolutnie szczerze.