sala pooperacyjna

Spojrzała na niego uważniej
-nie? a jaki jesteś
Spytała z ciekawością w głosie.

- Jestem.... - zaczął niepewnie, układając sobie w myślach odpowiednie zdanie. - Jestem Gustav Shepherd - po chwili uśmiechnął się szeroko.

Roześmiała się lekko i melodyjnie
-co ty nie powiesz
powiedziała z usmiechem
-na to bym nie wpadała.
oznajmiła jeszcze

- Ja też nie - zawtórował jej. Przysunął nogą krzesło i usiadł na nim, opierając łokcie o biały materac szpitalnego łóżka. - Kiedy wreszcie będziesz spać? - spytał.

Popatrzyła na niego.
-przy tobie strach zasypiać
zażartowała spoglądając na niego roześmianymi oczyma
-jeszcze mi coś zrobisz ja spać będę i dopiero

Spojrzał na nią z podniesionymi brwiami i powątpiewaniem w oczach.
- O co ty mnie osądzasz, co Eff? - uśmiechnął się.

Zamyśliła się.
-no nie wiem, domalowane wąsy? Pasta na twarzy? nie wiem do czego jesteś zdolny
zażartowała patrząc na niego. miała dobry humor

Uniósł kąciki ust w uśmiechu.
- To było zabawne jak miałem dziesięć lat - wzruszył ramionami.

-Tak tylko mówisz
powiedziała machając ręką.
-teraz masz dwadzieścia i jak dla mnie w twoim przypadku niczego to nie zmienia.
dodała drocząc się z nim i pokazując język'

- Widzisz żebym miał przy sobie flamaster albo pastę do zebów? - spytał, pokazując jej puste dłonie, a potem pomacał kieszenie. Nie było w nich nic poza pięciocentówką i starym wymiętym biletem na tramwaj.

-no cóż, zawsze można coś znaleźć.
powiedziała nadal zostając przy swoim i drażniąc się z nim.
-zawsze możesz poprosić kogoś o długopis

- Kogo? Tą starą pielęgniarkę, która mnie nienawidzi? Czy śpiących i nieprzytomnych pacjentów z sali obok? - spytał.

-chociażby ich
powiedziała przytakując głową.
-no dobra, żartowałam
przyznała z lekkim uśmiechem

- No, popatrz, a ja się nie domyśliłem - zaśmiał się. Oparł dłonie o podbródek i spojrzał na Eff , spod długich ciemnych rzęs. - Śpij. Chyba nie chcesz żebym zaśpiewał ci kołysankę, co?

Popatrzyła na niego.
-a mogłabyś?
Spytała z czającym się na ustach uśmiechem
-mało domyślny jesteś zresztą
mruknęła jeszcze, ziewając sobie