Stadion

- Nie ma takiej rzeczy, której bym nie potrafił - puścił jej oczko i pochylił się w jej stronę. - Dziękuję ci bardzo jasnowłosa niewiasto, gdyby nie ty nie miałbym dzisiaj z kim tutaj przyjść - powiedział teatralnym tonem.

Wywróciła oczyma, jednak odpowiedziała.
-nie ma za co.
zaśmiała się,.
-są rzeczy, których nawet Gustav Shepherd nie potrafi.
powiedziała i uśmiechnęła się znacząco.

- I co? Potrafię dziękować - wrócił do swojego normalnego tonu. Usiadł na jednym z miejsc i spojrzał na scenę. Zauważył, że jacyś ludzie zaczęli wnosić instrumenty na scenę. - Być może - odpowiedział - ale jak dotąd z żadną się nie spotkałem.

spojrzała na niego z podniesionymi brwiami.
-czyli potrafisz polizać łokieć?
spytała i spojrzała w kierunku sceny siadając obok niego.

- Ee.. - i tutaj go miała. - Gdybym trochę potrenował ..? - zmarszczył brwi.

Roześmiała się,.
-może zaczniesz już teraz?
spytała spoglądając na niego z uśmiechem i podniesionymi brwiami.

- Jakby to wyglądało gdybym zaczął lizać łokieć przy innych ludziach? Pomyśl, Effy - zaśmiał sie, jak zwykle pewny siebie.

-hipotetycznie rzecz biorąc, nie zacząłbyś go lizać, bo nie jesteś w stanie to zrobić.
powiedziała i posłała mu uśmiech numer 34-czyli, raduj się, że może na ciebie płynąć moja mądrość
spojrzała na niego.
-ale ja chętnie popatrzę inni pewnie też

- Nie ma rzeczy niemożliwych, skarbie - złapał ją za rękę i przybliżył do siebie. Cmoknął ją w jej łokieć. - Widzisz? A jednak mi się udało - puścił jej oczko.

-dobra, chodziło o twój, a nie mój
i ty to dobrze wiesz
powiedziała mu i pokazała jezyk.

- Z tego co wiem na początku nie było mowy o czyim łokciu rozmawiamy - wyszczerzył zęby. Zauważył jak jakiś facet wlepia w nią wzrok niczym zahipnotyzowany. - Powinnaś lepiej nosić golfy - zauważył z uśmiechem.

rozejrzała się i zobaczyła faceta.
Zarumieniła się lekko i pociągnęła trochę sukienkę w górę.
-chyba po moim trupie-powiedziała, nienawidziła golfów, miała wrażenie, że się w nich dusi.

Kurt tymczasem siedział za kulisami sceny. Chłopacy z zespołu pomagali wnosić sprzęt, Kurt jednak siedział oparty o jakąś skrzynię i znudzonym spojrzeniem gapił się w przestrzeń przed sobą. Słyszał ludzi wchodzących na trybuny, było ich coraz więcej, gwar był coraz głośniejszy. Zbliżał się czas występu. Pierwszy jednak występował jakiś początkujący zespół punkrockowy, któremu pomagał wypromować się zespół The Intruders. Jacyś ludzie z obsługi co rusz zaczepiali Kurta, pytając o najmniejsze błahostki. On jednak miał chwilowo wszystko gdzieś. Był na tak wielkim głodzie, że miał ochotę kogoś zabić.

Anne rozejrzała się. Faktycznie było coraz więcej ludzi. Zespół punkrocko'wy był na prawdę niezły, chociaż nie dokońca w jej stylu. Czekała na Kurt'a, była ciekawa czy wytrzymał czy jednak coś wziął. Chciała go wspierać i martwiła się o niego.
- No... czas, czas... - spojrzała na zegarek a potem na scene wyczekując The Intruders.

Effy napisał:

rozejrzała się i zobaczyła faceta.
Zarumieniła się lekko i pociągnęła trochę sukienkę w górę.
-chyba po moim trupie-powiedziała, nienawidziła golfów, miała wrażenie, że się w nich dusi.

- Mówiłem ci, że usłyszysz dzisiaj mnóstwo komplementów - zauważył dość obojętnym tonem. Oparł się wygodnie plecami o oparcie swojego miejsca i słuchał supportującego The Intruders punkowego zespołu. - Może i nie wyraził tego słowami, ale jego wzrok mówi sam za siebie - spojrzał w kierunku owego faceta. - A z resztą po co ci golf? - spytał złośliwie - i tak rozbierałby cię w myślach.