1st Street

- Gustav. Dla formalności - uśmiechnął się, patrząc na jej pojazd. Nie spodziewał się, że będzie jeździła motorem i to jeszcze jakim! Mimowolnie przejechał po nim dłonią.
- Jaki ze mnie pan? - prychnął, poraz kolejny słysząc ten zwrot grzecznościowy. - Gustav Sheph i tyle.

-dobrze Gustawie Sheph.
Zaśmiała się lekko widząc jego zdziwioną minę.
-spodziewałeś się bardziej różowego BMW, czy nie?
Spytała, wyciągając z pod siedzenia kask. Właście nie miała ochoty jeszcze jechać, więc zawiesiła go na kierownicy.

- Coś w tym guście... - potwierdził zgodnie z prawdą. Od zawsze był szczery do bólu, więc po co teraz miał owijać w bawełnę?
- Mam ochotę na mocną kawę... - mruknął po chwili, przejeżdżając dłonią po swojej szyji. - Ale co to za przyjemność w pojedynkę? - podniósł prawą brew do góry.

Wskoczyła na swój motor i spojrzała na niego.
-szczery jesteś.
oznajmiła wyciągając w jego stronę kask.
-wsiadaj.
powiedziała odpalając pojazd i czekając aż chłopak wsiądzie.

Uśmiechnął się do niej szeroko w podzięce, że dała mu poprowadzić. Usiadł ostrożnie na miejscu kierowcy i z piskiem opon ruszyli przed siebie w stronę najlepszej kawiarni w mieście.

| Cafe Uno

| Lotnisko

- Witaj Los Angeles...- mruknęła, stojąc na środku ulicy, rozglądając się. Nie miała bladego pojęcia, gdzie ma się teraz skierować. Miasta nie znała, ludzi nie znała... I jeszcze Ci cholerni ochroniarze, stojący tuż za nią, rozglądający się po ulicy z takimi minami, jakby mieli rozwolnienie. Drażnili ją. Chociaż raz nie mogła sama nigdzie pojechać bo oczywiście "ktoś zechce coś jej zrobić". Przewróciła oczami, przy okazji wzdychając ciężko, w ten sposób okazując swoje rozdrażnienie i niemoc.
- Ne duhet të shkojnë- powiedziała, odwracając się do swoich "bodyguardów" mierzwiąc przy okazji swoje włosy. Ci jedynie kiwnęli głowami i... nic. Stali jak stali, cały czas nieufnie spoglądając na przechodniów, którzy przyglądali się dziewczynie z zaciekawieniem.
Dziesięć minut później przyjechały dwa czarne samochody. Dziewczyna wsiadła do pierwszego, zaś ochroniarze do drugiego. piętnaście minut później dojechali tam, gdzie Dori miała się zatrzymać.

//?
Nie oglądając się w boki i nie patrząc za siebie szedł pewnie co chwila poprawiając sobie okulary przeciwsłoneczne. Żuł gumę. Zatrzymał się przy jednej z kawiarenek. Zanim wszedł wypluł gumę i rozejrzał się w poszukiwania paparazzich.

|Uno Cafe

/?

Brunetka pojawiła sie na głównej ulicy, wychodząc z jednej z mniejszych, przez małokogozauważanych w tym gwarze alejek. Stanęła na moment, zastanawiajac się, w którą stronę isć, bo tłum ludzi ograniczał pole widzenia. W końcu ruszyła n a prawo, samym skrajem chodnika po krawężniku, dziękując sobie za zdolność chodzenia w linii prostej bez zawahania. Jak widać, nie tylko w pracy ma sie 'ekstremalne' warunki.

//las

Pojawił się na ulicy z gitarą na plecach. Zaczął powoli przedzierać się prez tłum szukając czegoś ciekawego do roboty.

Nie potrzebując wbijania bezsensownie wzroku w krawężnik, oglądała mijanych ludzi z lekkim zainteresowaniem, jak zawsze. Mało prawdopodobne było, żeby trafiła w tych tłumach na kogoś znajomego, a jednak. Przed nią dosrzegła w miarę znajomą sylwetkę, choć oczywiście, nie była pewna.
Przyspieszyła kroku, zrównując go z mężczyzną, co wywołało u niej zadowolony uśmiech. Zerknęła na niego wesoło
- Witam Pana - zagadnęła, starając się, żeby w tym gwarze ją usłyszał.

Spojrzał na brunetkę idącą koło niego nadal uważnie patrząc na przechodniów by na któregoś nie wpaść.
- Dzień dobry, pani - uśmiechnął się także czekając na dalszy rozwój wydarzeń.

- Grałeś? - spytała banalnie i retorycznie, zerkając na gitarę. Ot, poprostu po to, żeby cokolwiek powiedzieć. Między czasie zgrabnie wymijała przechodniów, żeby sie z nikim nie zderzyć.

-Mhm... - mruknął - Nie ma to jak granie po nocach w cichym lesie, a teraz czuję potrzebę wypicia kilku mocnych kaw - uśmiechnął się - Poza tym mam tylko dwa zdania do nowej piosenki - zaśmiał się lekko

Parsknęła cichym śmiechem, chociaż dla niego może oi nie było to tak śmieszne
- Brak weny... kiedyś przyjdzie - wzruszyła ramionami, co niejako miało byćpocieszeniem
- Może powinieneś zmienić też miejsce do tworzenia? - podsunęła, unoszac lekko brew.

Spojrzał nan nią nadal wymijając przechodniów.
- Może i tak - westchnął - A wena już od dłuższego czasu mnie nie odwiedziła - spojrzał przed siebie i niestety wpadł na śmietnik stojący przy ścianie, robiąc przy tym dużo hałasu i wykonując fikołka.